[Dutch version below pictures] After our cold Bolivia adventure we decide it’s time to go some place warm and we pick Panamá as our next …
Panamá – Panama City
Panamá – Bocas del Toro & San Blas
[Dutch version below pictures] We promised ourselves lots of sun, see and beach in Panamá and we made sure that promise was fulfilled! Our first …
Bolivia – La Paz & Uyuni
[Dutch version below pictures] From Puno we take the bus to La Paz and after a few hours drive, we reach the border. We cross …
Peru – Machu Picchu
[Dutch version below pictures] From Cusco we schedule our tour to Machu Picchu. A lot of travelers choose to do a complete Inca trekking to …
Peru – Cusco & Puno
[Dutch version below pictures] During our week in Lima we determine our new destination: Cusco. Because national flights are pretty affordable in Peru, we book …
Peru – Lima & Huacachina
[Dutch version below pictures]
At the end of June we start off with our journey in Peru. The thought behind this is that we don’t want to miss out on Peru and Bolivia and therefore should start with the coldest destinations.
After a long, delayed flight and a pretty dangerous taxi drive, we finally arrive in Lima!
A lot of travelers think Lima is too crowded, dirty and chaotic. Let’s agree to disagree. We’ve come to know Lima as a certainly crowded an chaotic city, but most of all artistic, diverse and modern.
During our stay in Lima we’ve been in touch with so many friendly and helpful people, that you forget about all that chaos very quickly.
The open attitude of the Peruvian people and the amazing food has made that also these two outsiders had the feeling they could feel like home in this metropolis.
During our stay in Lima we booked our accommodation in Miraflores, a modern, Western looking neighbourhood directly on Peru’s coast line.
For Kavita it was the first time looking out over the Pacific ocean! During our next meeting with this ocean we’ll make sure we’ll be able to lay on the beach in front of it ;).
Our hostel “Juan Luis” is a special accommodation. We noticed very little Western tourists, mostly South Americans book their rooms here. We have the feeling that a lot of them come back to this hostel when they need to be in Lima again.
Juan Luis feels a little bit like coming home. During breakfast you sit yourself on one of the two round tables in the breakfast area and very special connections flow out of these short meetings.
We met an Italian couple that is in Peru with their son, who was born in Peru. This is his first visit back here. At the same time they are back to adopt their second child. We can imagine how exciting these days must be for them!
We also met an Ecuadorian couple, both of them doctors, who try their very best to communicate with us in a mix of Spanish and English. But if they are on a holiday in Peru or in Lima for a medical congress is still a mystery to us.
Miraflores is modern and clearly a neighbourhood with higher incomes. There are more luxurious stores and supermarkets and the people dress more chic. We noticed that it’s a trend to walk around in your sport attire the entire day, pretty relaxed trend!
To really fit in, we put on our own sport outfit (Kavita even had to buy sneakers for it – talk about dedication!) and got ourselves into the gym.
After a strict Pilatus lesson and a fantastic Zumba class, we felt like true Limaños.
To get a good feel of the town, we decide to take our time and stay in Lima for a week. We explore different neighbourhoods, including of course the historic city centre.
A good way to explore the historic city centre is by going on a Free Walking Tour. These are being offered in almost all big cities nowadays and in this free tour, the guide works on tip basis.
The tour always starts at a central part of the city and in Peru this is always the Plaza de Armas. This is the main square with a massive cathedral (or two) in it.
Our guide told us that during the Spanish suppression the cathedral in Lima was built on top of the Sun temple of the Peruvians, to emphasize the Spanish presence and importance even more. He also told us why the squares are called Plaza de Armas; at the end of the Spanish suppression, the local rebels gathered here to collect all their arms and plan a counter attack on the suppressor.
The historic centre is beautiful. The Spanish architecture is impressive but the story behind it is also pretty heavy. It’s crazy to think that under these big, majestic buildings are the remains of an entire different civilization.
We notice that we don’t see a lot of the Inca culture in Lima. It’s a typical big, modern city where people just adjust to the city life.
Right next to Miraflores you’ll find the neighbourhood “Surquillo”. Here we enter the daily life of the friendly citizens of Lima.
In Surquillo we had the best lunches of the week, mostly at the popular spot “Bambam”.
Are you ever in Lima and don’t want to miss out on traditional Ceviche? Bambam is the place to be.
Here we enjoyed a tasting of Ceviche, fried fresh fish and rice with sea fruits, we ate a fantastic crab soup (Parihuela) and tried a black version of Ceviche.
This version has been spiced up with Leche de Tigre, the name for the juice in which Peruvians marinate Ceviche. It’s very tasty, but with such a particular taste that the big portion is just too much for us.
At every lunch you also receive a glass of Chica morade, a red corn juice. Did you know Peru has over 70 sorts of corn?!
Later on we found out that this drink is also offered as a hot drink, which makes it even sweeter and tastier!
If we encounter an overly packed and crowded Bambam one afternoon and need to wait half an hour, we are more than welcome to take a seat at a different little restaurant to watch the current soccer match.
We like watching soccer in Surquillo so much, we make a tradition out of it. We decide to support Germany (slightly pressured by Hummel-fan Kavita).
The match against Italy is so nerve wrecking and we are entirely sucked into the screen, that the crew of Bam Bam must have thought they had a few Germans in their restaurant.
Luckily die Manschaft didn’t disappoint, on to the semi-finals!
Just below Miraflores the boho neighbourhood of Barranco is located. According to Jolanda a perfect distance to walk to. It is indeed perfect walkable, if we don’t take a involuntary detour.. By taking a wrong turn we end up walking through Sucre, which later on turns out to have a vineyard. Jolanda now gets why she felt a pull towards this part of Lima :).
After a short walk (of about 2 hours) we arrive in Barranco. The neighbourhood has incredible street art, amazing wall paintings, but is a little bit too touristic for our taste. For vintage clothing however this is your place to be.
We are very lucky that exactly that day there’s a gastronomic festival, or food truck festival as we call that nowadays in Holland.
Again we are spoiled with the Peruvian kitchen of good meat and fresh fish. We share a portion of Taku Taku, a traditional dish best described as an omelette of rice, topped with beef, an egg sunny side up and fried banana.
Exploring the neighbourhoods of Lima makes us notice how multicultural the city is. Especially the Japanese influences are noticeble (Japan promoted emigration to Peru for a long time).
We are blown away by the good atmosphere and nice people (anyone ever saw a bus in Peru during traffic hour? They’re literally packed but there will always be a place for you).
That they are nice to each other is also pretty clear, Peruvians love to show their love by being very sticky and affectionate. Get a room!!
But actually it’s pretty cute.
On the coast line of Lima there’s a ‘Parque del Amor’, we couldn’t image a better location than Lima for this.
During our time in Lima we also take a trip to Huacachina. This is a 5 hour bus trip from Lima, which gives us a chance to see the surroundings of Lima while driving to Huacachina.
Huacachina is a small village surrounding a beautiful oasis, in the midst of huge dunes.
The destination is, aside from the beautiful oasis, mostly known for sand boarding and taking buggy tours.
We decide to take a one day trip and explore the dunes. During our tour we have a very grumpy tour guide, Luis, who quickly turns out to be actually one of the best.
Our buggy is the first at every hill and Luis makes sure he makes an extra bumpy ride to get the full exciting experience. And exciting it was.. the buggy goes so fast!! It’s still a miracle that no one fell out of it.
Upon the first hills, Luis takes out the boards. Let’s do some sandboarding! Jolanda turned out to be not such a hero after all and went on her tummy down the hill. After a few practices (where you had to hike back up the dune..) we tried to sandboard on our feet anyway. It’s was scary, but so cool!! More, more, more!
The tour ends between the dunes, feeling like a desert, watching a beautiful sunset. It’s amazing how the glow of the sun turns softer and softer and eventually disappears behind the sandy hill.
A beautiful closure of a day filled with adrenaline.
Eind juni beginnen wij onze reis in Peru. De gedachte hierachter is dat we Peru en Bolivia niet willen missen en daarom maar met de koudste bestemmingen beginnen.
Na een lange, verlate vlucht en een best gevaarlijke taxirit zijn we dan eindelijk in Lima!
Veel reizigers vinden Lima te druk, vies en chaotisch. Let’s agree to disagree; wij hebben Lima leren kennen als een zeker drukke en chaotische stad, maar vooral ook artistiek, veelzijdig en modern. Gedurende ons verblijf in Lima zijn we met zoveel ontzettend vriendelijke en behulpzame mensen in aanraking gekomen, dat de chaos van de stad snel vergeten is.
De toegankelijke houding van Peruanen en het heerlijke eten maakt dat ook wij, twee buitenstaanders, ons thuis hebben durven voelen in deze metropool.
Tijdens onze week in Lima verblijven we in Miraflores, een moderne, Westers ogende wijk aan de kustlijn. Voor Kavita de eerste keer uitkijken over de Stille oceaan! De eerstvolgende ontmoeting met deze oceaan zorgen we ervoor dat we op het strand ervoor kunnen liggen ;).
Ons hostel “Juan Luis” is een bijzondere accommodatie. We merken dat er weinig Westerse toeristen zijn, vooral Zuid-Amerikanen komen hier en we hebben het gevoel dat er ook vaak mensen weer terugkomen.
Juan Luis voelt een beetje als thuiskomen. Tijdens het ontbijt schuif je aan bij één van de twee ronde tafels in de ontbijtzaal en hierdoor ontstaan bijzondere ontmoetingen.
Zo ontmoeten we een Italiaans stel die met hun zoon in Peru is, zijn roots liggen in Peru. Ze zijn nu voor het eerst met hem terug, tegelijkertijd om hun tweede kindje te adopteren. We kunnen ons voorstellen hoe spannend deze dagen voor hen moeten zijn!
Ook ontmoeten we een Ecuadoraans echtpaar, beiden dokter, die heel erg hun best doen in het Spaans en Engels met ons te praten. Of ze nu op vakantie zijn of in Lima voor een medisch congres is echter nog steeds een raadsel.
Miraflores is modern en duidelijk ook een wijk met hogere inkomens. Er zijn luxere winkels en supermarkten en de bewoners zijn chiquer gekleed. Het valt ons op dat het een trend is om in je sportkleding te lopen, best een relaxe trend!
Om er echt bij te horen, hebben we daarom ook zelf de sportkleding maar aangetrokken (Kavita moest er zelfs sportschoenen voor kopen – toewijding!) en hebben ons de sportschool in gewaagd. Na een strenge Pilatus les en een fantastische Zumba les voelen we ons echte Limaños!
Om de stad goed in ons op te nemen, nemen we de tijd voor Lima en blijven we een week. We verkennen verschillende wijken, waarbij we natuurlijk ook het historisch centrum uitgebreid bekijken.
Een goede manier om dit te doen is via een Free Walking tour, dit wordt tegenwoordig in bijna elke grote stad georganiseerd en is een gratis tour waarbij de gids werkt op basis van fooi.
De tour begint altijd op een centraal punt van de stad en in Peru is dat eigenlijk altijd het Plaza de Armas. Dit is het hoofdplein in de stad waar eigenlijk ook altijd een mega kathedraal (of twee) te vinden is.
Onze gids vertelt hoe hier in de tijd van de Spaanse bezetting de kathedraal bovenop de zonnetempel van de Peruanen gebouwd is, om duidelijk hun stempel op de bevolking te drukken.
Ook vertelt hij waarom de pleinen Plaza de Armas heten; hier kwam aan het einde van de Spaanse bezetting de lokale bevolking bijeen om al hun wapens te verzamelen en een tegenoffensief tegen de bezetters te beramen.
Het historisch centrum is prachtig, de Spaanse architectuur indrukwekkend maar het verhaal erachter ook best zwaar. Best apart dat onder die grote, statige gebouwen de restanten van een heel andere beschaving verborgen liggen.
Het valt ons op dat we verder in Lima weinig tegenkomen van de Inca cultuur, het is een typische grote, moderne stad waarbij mensen zich daaraan aanpassen.
Grenzend aan onze wijk Miraflores ligt de wijk Surquillo. In deze wijk komen we terecht in het dagelijks leven van de vriendelijke bewoners van Lima.
In Surquillo eten we de lekkerste lunches van de week, voornamelijk bij de populaire tent “Bambam”. Ben je ooit in Lima en wil je de traditionele Ceviche proeven, dan is Bambam de plek.
Bij Bambam krijgen we een proeverijtje van Ceviche, gefrituurde vis en rijst met zeevruchten, eten we een heerlijke krabbensoep (Parihuela) en proberen we ook nog een zwarte versie van Ceviche uit.
Deze is extra op smaak gebracht met Leche de Tigre, het sap waarin de Peruanen de vis voor Ceviche garen. Erg lekker, maar ook érg sterk van smaak. Het hele gerecht kunnen we niet op.
Bij elke lunch krijg je een glaasje Chica morada, een rode maissap. Wist je dat ze in Peru meer dan 70 maissoorten hebben?! Later komen we erachter dat die warm ook te drinken is en dan eigenlijk nog lekkerder.
Als wij op een middag tegen een volle Bambam aanlopen en een half uurtje moeten wachten, zijn wij bij een ander eettentje meer dan welkom om toch even voetbal te kijken.
Het voetbal kijken in Surquillo bevalt ons zo goed, dat we er een traditie van maken. We hebben inmiddels besloten dat we voor Duitsland zijn (onder lichte druk van Hummel fan Kavita).
De wedstrijd tegen Italië is zo spannend en we zitten zo in het spel, dat de crew van Bambam er vast van overtuigd is dat ze een paar Duitsers in de zaak gehad hebben.
Gelukkig stelt die Manschaft niet teleur, op naar de halve finale!
Onder Miraflores ligt het boho wijkje Barranco. Vanaf ons hostel naar Barranco valt volgens Jolanda makkelijk te lopen. Dat is ook zeker zo, als we tenminste de juiste route nemen.
Door een verkeerde afslag lopen we eerst lang door de wijk Sucre, later blijkt hier een wijngaard te zijn. Jolanda snapt nu ook beter waarom ze toch echt ongemerkt die kant op getrokken werd :).
Na een wandelingetje (à 2 uur) komen we aan in Barranco. De wijk is prachtig qua street art, geweldige muurschilderingen, maar een klein beetje toeristisch naar onze smaak. Voor vintage kleding kun je hier wel goed terecht.
We hebben heel veel geluk dat er precies die dag een lokaal gastronomisch festival is, food truck festival noemen hippe Rotterdammers dat ook wel.
Ook hier worden we weer verwend met de heerlijke Peruaanse keuken van lekker vlees en verse vis. We delen samen een portie Taku taku, een traditioneel gerecht wat het best te beschrijven is als een omelet van rijst, met daarop gebakken ei, vlees en gebakken banaan.
Zo door de wijken van Lima heen slenterend, valt ons op hoe multicultureel de stad is. Vooral de Japanse invloeden zijn hier goed zichtbaar in de mensen (Japan heeft lange tijd emigratie naar Peru gepromoot). We worden overrompeld door een fijne sfeer en lieve mensen (iemand ooit een bus in Peru gezien in de spits? Die zitten letterlijk BOM vol en toch is er altijd een plekje).
Dat ze ook lief voor elkaar zijn blijft niet ongemerkt, Peruanen uiten graag hun verliefdheid door ontzettend klef te zijn. Get a room!
Maar eigenlijk is het heel erg schattig.
Er is aan de kustlijn ook een Parque del Amor, we hadden geen betere stad voor dit park kunnen bedenken.
Gedurende onze tijd in Lima maken we ook een uitstapje naar Huacachina. Met de bus vanuit Lima is dit 5 uurtjes en dat is goed te doen, de busrit is een mooie gelegenheid om de omgeving in ons op te nemen.
Huacachina is een dorpje dat een prachtige oase omringt middenin grote, uitgestrekte duinen. De bestemming is naast het prachtige gezicht van de oase vooral bekend om de buggy en sandboard tours.
We besluiten om één dag in Huacachina te verblijven en ook de duinen in te gaan. Tijdens onze tour hebben we een ontzettend norse tourguide, Luis, maar waarvan al snel blijkt dat hij echt heel erg zijn best doet om ons een fantastische tour te bezorgen.
Onze buggy is bij elke heuvel de eerste en Luis pakt net even wat extra hobbels om de buggy rit spannend te maken. En spannend is het.. de buggy scheurt zo hard over het zand! Dat er niemand uit de buggy gevallen is, is nog steeds een wonder.
Aangekomen bij de eerste heuvel komen de boards uit de kofferbak. Sandboarden maar! Jolanda blijkt toch niet zo’n held als eerst gedacht, en gaat braaf op haar buik i.p.v. voeten de heuvel af. Na een paar keer oefenen (waarbij je zelf de heuvel weer op moest lopen..) dan toch maar voeten erop, spannend maar zó tof! Nog een keer, nog een keer!
De tour sluit af middenin de duinen, kijkend naar de zonsondergang. Schitterend hoe de zon steeds zachter wordt en tussen de zandbergen verdwijnt.
Een prachtige afsluiting van een dag vol adrenaline.
Cuba
[Dutch version below pictures]
Beautiful beaches and beautiful cars is what comes to most people’s minds when thinking of Cuba.
To ours as well and it’s all the reason we need to book us a trip to Cuba.
Upon arrival at Varadero we’re offered a warm welcome in the form of a “Cuba Libre”, of course with Cuban rum and never ever with Coca Cola 😉 – right there and then we know this will be a good trip.
Very quickly we discover that the image of beautiful beaches and cars is absolutely right. But there is so much more to this country. Beautiful sceneries, friendly people and a mostly curious political system.
To try to explore the country in just a week, we find a balance between laying on an incredible white beach, enjoying the sun and seeing some bits of the country.
A day to Trinidad, listed on Unesco’s world heritage list, could not miss on our to do list. Together with our driver and tour guide Andreas we leave to Trinidad. Andreas turns out to speak pretty good Dutch, as he lived in Zwolle for a while. He couldn’t adjust to the Dutch weather (which we totally understand) and went back to Cuba.
Andreas knows a lot about the country and gives us tons of information. However, when we start to talk about the political system he shuts down and changes the subject. This happens in conversations with others as well, the system – or especially someone’s opinion on it – is not something that is quickly discussed with an outsider.
Trinidad is a lovely city, where we bump into nice initiatives such as an afternoon of dancing for elderly people. Those old folks still got it! Of course we managed to get ourselves on the dance floor as well ;).
In Cuba almost everything is government owned and privately owned restaurants are therefor scarce. To support these initiatives, we kindly decline the included buffet of the tour and have lunch in a privately owned restaurant.
A beautiful location with delicious food, but a difference with the regular restaurants is not directly noticeable to us.
The most interesting event of the day is actually on our way to Trinidad: on the road in our for Cuban standards small car we are hit by a gigantic American old timer. There is a lot of damage and in Cuba (or any other country than Holland) you can’t solve this by quickly filling in some papers, we have to wait for the police.
The police of course takes its time and when they finally arrive, we can barely control our laughter:
Here they are, in a team of 4 and all serious looking, in an extremely small and old car that doesn’t even have outside door handles on the back doors.
There’s a debate. There’s another debate. And of course there’s some more debating. Eventually we need to go to the police station. During the car drive to the station, we stop several time for yeah… more debating!
Eventually there’s a mutual decision that we don’t need to go to the station after all.
At that point we are actually a little disappointed about not going, because we got pretty curious about what the ‘station’ would have looked like. Would it have had a door handle?!
We also take a day tour to Havana. The tour includes a huge touring car filled with tourists and for us this takes away a little bit of the Cuban experience.
Along with sightseeing, we visit a cigar factory which is definitely a must. Still we both get little feeling with the city, which is a little disappointing.
Our most successful trip is a morning in Cárdenas. This is a normal, regular sized city close to Varadero, where we drive to on our scooter. No touristic hot spots here, just the daily life of Cubans.
Life is as we know with markets, stores, schools, but on the streets life looks very old fashioned. They even use horse and carriage as public transport.
Cuba knows two currencies: the Cuban pesos convertible (CUC) and the regular pesos.
Tourists only pay with CUC, which are mostly called cookies. This pesos has a lot more worth than the regular one and Cubans expect to receive their tips in CUC.
Tipping is something that is expected with every service and every time. During our time in Cuba we feel slightly pressured to tip, even in cases where we aren’t that satisfied with the service.
This is the reason that for example an employee of an hotel can have very little regular money where he can pay his monthly costs with (pesos), but has a lot of CUC due to tipping and can buy all kinds of luxurious products because of this.
During our visit to Cárdenas we instantly run into this issue, with our tourists CUC we can’t buy any food at the local shops. A system which we at the end of the week still don’t really understand.
Cuba was a lovely week away, but to get to know the country better, to understand the thoughts and feelings of the people, you really need more time. There is something lingering here which we are not able to understand yet.
As tourists, we went back relaxed and tanned. As travellers however, we’re still a little unsatisfied.
Mooi strand en mooie auto’s is waar de meesten bij Cuba aan zullen denken.
Zo ook wij en meer reden hebben wij niet nodig om een trip naar Cuba te plannen.
Bij aankomst in Varadero wordt ons om 10h ’s morgens als welkomstdrankje een Cuba Libre aangeboden, natuurlijk met Cubaanse rum en nooit met Coca Cola 😉 – dan weten we al, dit wordt een goede vakantie.
Al snel komen we erachter dat het beeld van mooi strand en mooie auto’s helemaal klopt. Maar er is natuurlijk véél meer in dit land. Mooie uitzichten, aardige mensen en een zeer apart politiek systeem.
Om een poging te wagen het land in een week te leren kennen, vinden we een balans tussen simpelweg op het witte strand liggen en genieten van de zon en toch ook iets van het land te zien.
Een dag naar Trinidad, wat op de Unesco wereld erfgoedlijst staat, mag niet ontbreken. Samen met onze chauffeur en gids Andreas vertrekken we naar Trinidad. Andreas blijkt Nederlands te spreken, omdat hij een tijd in Zwolle gewoond heeft. Hij kon niet aan het Nederlandse klimaat wennen (begrijpen we helemaal) en is weer teruggegaan naar Cuba.
Andreas weet ontzettend veel over het land en vertelt ons veel. We merken echter dat wanneer het over het politieke systeem gaat, hij enigszins dichtklapt en het onderwerp verandert. Dit gebeurt ons ook in andere gesprekken, het systeem – of vooral iemands mening erover – wordt niet snel met een buitenstaander besproken.
Trinidad is een prachtige stad, waar we ook tegen leuke initiatieven aanlopen zoals een dansmiddag voor bejaarden. Die oudjes kunnen er nog wat van! Natuurlijk hebben we zelf ook een dansje gewaagd.
In Cuba is alles van de overheid en privé restaurants zijn daarom uitzonderlijk. Om deze initiatieven te steunen, slaan we het buffet van de dag af en lunchen we in één van de privé restaurants. Een mooie locatie met heerlijk eten, maar een verschil met de reguliere restaurants merken wij niet direct.
Het meest interessante van de dag is eigenlijk de weg ernaartoe: in onze naar Cubaanse maatstaven kleine auto worden wij in een bocht geraakt door een gigantische Amerikaanse old timer. Flinke schade in het gevolg en in Cuba (of elke ander land dan Nederland) wordt daar niet zomaar even een formuliertje voor ingevuld, we zullen op de politie moeten wachten.
De politie neemt natuurlijk de tijd en als ze eindelijk aankomen, kunnen wij ons lachen bijna niet bedwingen: Daar zijn ze, vier man sterk, zeer serieus, in een ontzettend kleine, uitgewoonde auto waarbij aan de achterkant zelfs handvaten aan de buitenkant ontbreken.
Er wordt overlegd. Vervolgens wordt er nog meer overlegd. Uiteindelijk blijkt dat we naar het politiebureau moeten.
Tijdens de rit naar het politiebureau wordt er nog meerdere malen gestopt om toch nóg eens even met elkaar te overleggen, en dan volgt er een gezamenlijke beslissing: we hoeven niet meer naar het bureau.
We zijn inmiddels enigszins teleurgesteld dat we niet naar het politiebureau moeten, omdat we nu toch wel heel erg nieuwsgierig zijn hoe dat ‘bureau’ er uitgezien zou hebben. Zou de deur een handvat gehad hebben?!
Ook maken we een dagtrip naar Havana. Dit doen we met een grote touringcar vol met toeristen en dit doet voor ons een beetje af aan de ervaring. We bezoeken o.a. een sigarenfabriek, wat wel een must is. We krijgen beiden weinig gevoel bij Havana, wat we erg jammer vinden.
Ons meest succesvolle uitje is een ochtendje naar Cárdenas. Een gewone middelgrote stad aan de rand van Varadero, waar wij op een scootertje naartoe rijden. Hier is geen toeristische trekpleister te vinden en rijd je gewoon het dagelijkse leven op Cuba binnen.
Het leven is zoal wij het kennen, markten winkels, scholen, maar het straatbeeld oogt ouderwets. We zien zelfs in de stad een paard en wagen rijden als openbaar vervoer!
Cuba kent twee munteenheden: de Cubaanse pesos convertible (CUC) en reguliere pesos.
Toeristen betalen alleen met CUC, ook wel cookies genoemd. Deze munt is veel meer waard dan de reguliere pesos en Cubanen verwachten dan ook in CUC hun fooien te ontvangen.
Fooien geven doe je in Cuba eigenlijk voor elke service en dan ook altijd. Gedurende onze periode in Cuba voelen wij regelmatig druk om een fooi te geven, terwijl wij eigenlijk niet te spreken zijn over de service.
Zo kan het zijn dat een medewerker van een hotel heel weinig geld in reguliere pesos heeft waarmee alle vasten lasten betaald worden, maar wel ontzettend veel CUC heeft door fooien en daardoor allerlei luxe producten kan kopen.
Tijdens ons bezoek aan Cárdenas lopen we hier ook tegenaan, met onze toeristen CUC kunnen wij bij reguliere eettentjes niets kopen.
Een systeem dat we aan het einde van de week eigenlijk nog steeds niet helemaal begrijpen.
Cuba is een heerlijk weekje weg geweest, maar om dit land beter te leren kennen en het gedachtegoed en de mensen te begrijpen is er echt meer tijd nodig. Er hangt hier iets in de lucht dat voor ons nog ontastbaar is.
We vertrekken als vakantieganger uitgerust en heerlijk gebruind, maar als reizigers zijn we nog enigszins onverzadigd.
Suriname part I
[Dutch version below pictures]
Although we only stay in Suriname together for one week, it’s enough to get a good impression of the country. Kavita has had that impression since she was little of course, Surinam is her home. For Jolanda it’s special to be able to experience Kavita’s home.
During our week we mostly stay at Kavita’s adjie (grandma from father’s side). It’s remarkable how quickly you can adjust here, the friendly people, relaxed vibes and of course the Dutch language make it feel at home here.
The surroundings of Nickerie are absolutely beautiful, wide rice fields, palm trees and mostly beams of bright sunshine. All of this makes that you have an instant holiday feel when coming to Surinam.
Nieuw-Nickerie is the third biggest city of Surinam. In a Surinamese perspective it indeed is a city when it comes to the different kind of shops and amount of population, but the fact that this city only has one traffic light might describe that ‘urbanized’ part of it better. To us, it feels more like a village than a city.
The country side of Nickerie touches us. The hardworking rice farmers, the hospitality of the family (and in Nickerie about everybody is family 😉 ), it is hard not to feel at home.
During our stay we walk to the village a few times, go and see a soccer match where we get treated to a wonderful sunset and visit Kavita’s family.
Together with them we go looking for ‘Djamoen’, one of Kavita’s favourite South American fruits and we join them on top of the combine during rice harvesting.
We also help out in Adjie’s garden. We chop off a tree, catch a big lizard (and accidently set it free – oops) and make a huge fire out of piles of leafs.
After a lovely week in Nickerie we leave to spend our weekend in Paramaribo.
To see more of the country, we book a few tours with an tour operator in the city.
On Saturday we visit “Brownsberg”. Brownsberg is a hill of 400 meters high, located in a nature reserve. Our day trip mostly consists of climbing it, which makes especially Kavita super happy. She just loves to climb ;).
The view on the water reservoir from the top of the hill and the waterfall during the hike are very pretty, but also the bus trip from Paramaribo to Brownberg is amazing. It gives an impression of the diverse nature and small traditional villages along the way.
The most important tip we get before we take the tour: don’t put on any dark clothing. It’s the season of sting flies and they love dark colours.
Good girls as we are, we listen to this tip and dress up in light clothing. However, a couple traveling with us is under the impression that dark blue jeans are really not that dark.
Lucky us: all the flies focus are stinging their butts and don’t even bother us.
Secretly we have good laughs about it… maybe not even that secretly.
On Sunday we check out the city centre of Paramaribo. On the most hot part of the day, with a hangover. Probably our best idea yet.
Despite the heat, the city centre impresses us. The old buildings are beautiful, bt mostly the mosque and synagogue that are build right next to each other. An awesome example of how we can all live together.
After our walk through town, we’re very happy to relax in the shades of the trees in “de Palmentuin”.
At night we meet up with friends in the city and make sure to not leave without a Surinamese party. We go to the “Dream café” and “Level”, where you can find both locals and tourists and where dancing is guaranteed.
On our last day in Surinam we go on the “Commewijne” river tour. We are in luck, we are the only ones on the tour together with a super nice and enthusiastic guide.
We get to visit the informative museum “Fort Nieuw Amsterdam”, wonderful mangrove trees, beautiful villages and as a cherry on the cake: dolphins!
Of course we try to lure the dolphins to us, so we are being as quiet as possible to not scare them way. Still a very loud boat next to us has more success.
Turns out: dolphins really enjoy music.. turn up the volume!
The week goes by very fast and that first impression of Surinam, that’s definitely there. We can’t wait to go back to get our second impression together.
Alhoewel we slechts een week samen in Suriname verblijven, is het voldoende voor een goede indruk van het land. Kavita heeft die indruk natuurlijk allang, Suriname is haar thuis. Voor Jolanda is het bijzonder om haar thuis ook te mogen ervaren.
Gedurende de week blijven we vooral bij Kavita’s adjie (oma van vaders kant) in Nickerie. Het valt op hoe makkelijk het hier acclimatiseren is, de aardige mensen, de relaxte sfeer en natuurlijk ook de Nederlandse taal voelen al snel thuis.
De omgeving in Nickerie is prachtig, uitgerekte rijstvelden, palmbomen en meestal een stralende zon. Dit alles zorgt ervoor dat je in Suriname een instant vakantiegevoel hebt.
Nieuw-Nickerie is de derde stad van Suriname. Voor Surinaamse begrippen is het qua winkelaanbod en bewonersaantal ook echt een stad, maar het feit dat Nieuw-Nickerie slechts één stoplicht heeft beschrijft die ‘stedelijkheid’ wel goed. Het voelt voor ons meer als een dorp.
Het platteland van Nickerie ontroert ons. De hardwerkende rijstboeren, de gastvrijheid van familie (en in Nickerie is bijna iedereen familie 😉 ), het is moeilijk om je hier niet thuis te voelen.
Tijdens ons verblijf hier wandelen we een paar keer naar het dorp, gaan we naar een voetbalwedstrijd waarbij we getrakteerd worden op een prachtige zonsondergang en bezoeken we Kavita’s familie. We gaan met ze op zoek naar “djamoen”, één van Kavita’s favorieten Zuid Amerikaanse vruchten en we mogen mee op de combine tijdens het oogsten van de rijst.
Ook klussen we wat in de tuin. We kappen een boom, vangen een leguaan (en laten die per ongeluk weer ontsnappen – oeps) en stoken van bladeren een flink fikkie.
Na een mooie week in Nickerie vertrekken we voor een weekend naar Paramaribo.
Om wat meer van het land te zien boeken we een aantal excursies bij een tour agency in de stad.
Op zaterdag gaan we naar “Brownsberg”. Brownberg is een berg van 400 meter, welke gelegen is in een natuurreservaat. Onze dagtrip bestaat uit het beklimmen hiervan, waar vooral Kavita super blij van wordt. Zij vindt klimmen zó leuk ;).
Het uitzicht op de het stuwmeer bij Brownsberg en de waterval tijdens de hike zijn ontzettend mooi, maar ook de busrit op weg ernaartoe langs traditionele dorpen geeft een mooie indruk van Suriname.
De belangrijke tip die wij krijgen voordat we op excursie gaan: doe géén donkere broek aan. Het is het seizoen voor steekvliegen en die houden van donker. Braaf dragen wij een lichte kleur, maar een meereizend stel is in de veronderstelling dat donkerblauwe jeans toch écht niet donker zijn!
Lucky us: alle steekvliegen zijn letterlijk niet bij ze weg te slaan. Stiekem lachen wij daar heel erg hard om.. waarschijnlijk niet eens zo heel erg stiekem.
Op zondag bekijken we de binnenstad van Paramaribo. Op het heetst van de dag mét kater, waarschijnlijk ons beste idee tot nu toe.
Ondanks de hitte maakt de binnenstad indruk, de oude gebouwen en vooral de moskee en synagoge pal naast elkaar gebouwd. Een prachtig voorbeeld van hoe we vreedzaam naast elkaar kunnen leven.
Na een wandeling door de stad komt de schaduw van de bomen in “de Palmentuin” als geroepen en is dat een mooie afsluiting van onze wandeling.
’s Avonds ontmoeten we vrienden in de binnenstad en maken er een Surinaams feestje van. We bezoeken o.a. het “Dream café” en “Level”, waar bij beiden een mix van locals en toeristen te vinden is en het gegarandeerd dansen is.
Op onze laatste dag samen in Suriname geven we ons op voor de “Commewijne” riviertour. We hebben geluk, we zijn de enige in de tour met een ontzettend aardige en enthousiaste gids. We zien het leerzame museum “Fort Nieuw Amsterdam”, prachtige mangrove, mooie dorpjes en als kers op de taart: dolfijnen!
Wij proberen natuurlijk de dolfijnen naar ons toe te lokken, dus doen zo zachtjes mogelijk om ze niet af te schrikken. Toch heeft de luidruchtige boot naast ons telkens meer succes. Wat blijkt: dolfijnen houden van muziek.. Volume omhoog dus!
De week vliegt voorbij en met die eerste indruk van Suriname zit het wel goed. Snel tijd om samen een tweede indruk op te doen!
